Marjolein Wortman (1958) woonde en werkte in Nederland, België, India, Colombia, Italië en Tunesië. Op al die plekken gold dat schilderen haar manier was om de plaatselijke cultuur te leren begrijpen, accepteren en waarderen. In de jaren dat zij in Colombia woonde (‘86-‘99) heeft zij ook talloze grafische uitgaven verzorgd, meestal in stripverhaalvorm, voor bijvoorbeeld vissers- en indianenorganisaties en voor de overheid. In andere landen verzorgde zij workshops aan jongeren om hen te helpen zich te ontwikkelen.

Gerdien Woltaus won in 2001 de Adriaan Boer Fotografieprijs met een fotoserie waarin zij haar interpretatie weergaf van het dementieproces bij haar moeder. Sindsdien exposeert zij vrij werk in gerenommeerde Nederlandse galeries. Zij begon als freelance fotograaf maar in haar vrije werk staat steeds de mens in zijn kwetsbare bestaan centraal. “Ik ben oprecht geinteresseerd in mensen, enthousiast en integer. Hierdoor ontstaat een open sfeer en wederkerigheid in de samenwerking. Dit straalt door in mijn foto’s. Mijn beeldtaal is poëtisch en uitnodigend.”

Tilly Wils (1949) wordt geïnspireerd door wilde bloemenvelden met warme kleuren.  Met een rijkdom aan technieken creëert zij in haar doeken een expressionistische weergave van de natuur. De materialen kunnen variëren van olieverf tot gemengde technieken, waarbij krijt, houtskool en aquarelverf wordt gebruikt. De kunstenares stelt zelf haar verf samen met originele pigmenten. Haar werk is vooral in bezit van particulieren en in bedrijfscollecties.

Wil Willmsen (Amsterdam, 1943) volgde onder meer de speciale gastcursussen aan De Werkplaats bij het Van Gogh Museum te Amsterdam om uit het academische handschrift te ontsnappen en vrijer te kunnen gaan werken. Niet vreemd dus, dat vooral kleur en kleurexpressie haar spannende werk typeren. Als echte Amsterdamse vormt het dagelijks leven haar inspiratiebron en zijn mensen, vooral vrouwen,  haar onderwerp.

Ad Willemen woont en werkt tegenwoordig afwisselend in Picardië en Tilburg. Hij was docent aan de Academie Sint Joost Breda  en aan het Duvelhok Tilburg. Hij reisde veel door Afrika en andere werelddelen. Als kunstenaar richtte hij zich op fotografie, korte 16 mm films, gedichten, en  ‘geluidstukken’. Verder maakte hij veel litho’s, kleuretsen, en gravures. Hij is naar eigen zeggen ook verzamelaar, performer en onderzoeker-schrijver. Willemen wordt alom gezien als een zeldzaam gepassioneerd graficus.

Marloes Wijtsma (1971) maakt haar kunstwerken met acryl en of olieverf op doek en maakt kruisingen tussen schilderij en tekening, abstract of figuratief. De inhoud is over het algemeen heel persoonlijk. Wijtsma hanteert een aantal vaste symbolen waarmee ze uiting geeft aan haar emoties. Bloemen, vrouwfiguren of water. Er valt veel te ontdekken aan kleine, verrassende details. Ze ontpoppen zich als fantasie verhalen waarin van alles gebeurt dat net niet helemaal te begrijpen valt.

Het is knap hoe Wijtsma zoveel verschillende uitgangspunten samenbrengt tot een gelaagd geheel en het toch steeds helder en open weet te houden.

Raymond Waydelich (Straatsburg 1938) maakt wonderlijke, fascinerende kunst dat gretig aftrek kent op de kunstmarkten. Zijn oeuvre is gebaseerd op fantasie en herkenning. Zijn figuren hebben een eigen karakter. De zwarte kleur versterkt het beeld en doet ons onwillekeurig denken aan de oude prehistorische muurschilderingen. Zijn wildebeesten, oermannen en jachttaferelen zijn doordrenkt met de kracht van de eenvoud, maar elk kunstwerk blijft de kijker verrassen. Uniek werk.

Mikio Watanabé  werkt in de prachtig zachte techniek van de Mezzotint, een eeuwen oude etstechniek die een enorme technische vaardigheid vergt. Door de uitzonderlijke precisie van zijn werk denk je als kijker dat zijn kunstwerken foto’s zijn. Maar in werkelijkheid vervaardigt  Watanabe zijn etsplaten volledig met de hand. Met zijn prachtige fragiele studies heeft Mikio Watanabe inmiddels wereldwijde faam opgebouwd. Het werk van Watanabe is opgenomen in de meest vooraanstaande particuliere collecties

Hans Wap (1943) is een zeer veelzijdig beeldend kunstenaar die perfect verschillende technieken hanteert. Hij maakt prachtige schilderijen, kleurrijke houtsneden of juist zwart-witte linoleumsneden en pastels. En hij ontwerpt, en hij maakt al jaren decors voor onder meer het Scapino-ballet. Op zijn werk zien we vaak mensen of objecten in landschappen. Ook vogels zijn een terugkerend thema, Wap schildert ze heel veel. “Ik weet niet waarom. Maar er is iets raars met vogels. Ze zijn een symbool voor vrijheid, en tegelijkertijd brengt een groot deel het leven door in een kooitje. Dat is een fascinerend fenomeen. Ik zou wel eens willen werken in een gevangenis, vogels op muren schilderen. Ook daar zitten mensen in kooitjes, en lopen mensen vrij rond.”

Carla Wahl (Hannover, 1930) is in feite autodidact. Ze deed geen officiële academiestudie, maar volgde na het Gymnasium op eigen initiatief meerdere teken –en schildercursussen in na-oorlogs Duitsland. Haar werk werd door kenners opgemerkt en uiteindelijk exposeerde ze op kunstbiënnales in Basel, New York, Tokyo en Frankfurt.