Corneille (Luik 1922) hield in 1946 hield zijn eerste expositie. Hij is een van Nederlands beroemdste schilders. In 1948 was hij mede-oprichter van de Cobra-beweging waar ook Karel Appel toe behoorde.  Corneille verhuisde naar Parijs en reisde over alle continenten van de aarde. Deze reizen bepaalden de aard van zijn werk. Hij keerde erdoor terug naar figuratieve kunst, en componeerde vele uitbeeldingen van vrouwen, bloemen en vooral vogels. Schilderen was voor hem geen werk maar een roeping. Corneille werd in 2010 begraven in Auvers-sur-Oise, op hetzelfde kerkhof als Vincent van Gogh.

Dominique Chan werkt in een atelier dat bezieling uitstraalt: geen plek ontsnapt aan zijn schilderdrift. De vloeren kleven van de verf, de wanden gaan schuil achter staande en opgehangen schilderijen, men struikelt bijna over bont beschilderde sculpturen en alles wat verder in huis en tuin te decoreren valt is door de meester gedecoreerd. Zijn thema’s: Vrouwen, veel vrouwen, omgeven door buitelende katten, vissen, wielrenners, palmen, wolken, en wat niet meer. Chan schildert en schildert en houdt zich weinig bezig met kunsttheoretische bespiegelingen. Hij laat zich dan ook moeilijk etiketteren. Eén ding is zeker: hij behoort tot de ‘schilderbeesten’ die genoeg hebben aan doek en verf. Een lust.

Chabab Tayefeh Mohajer (Teheran, Iran 1951) begon als jongeling met schilderen in Teheran en volgde kunstopleidingen in Frankrijk. Sinds 1987 woont en werkt hij in Amsterdam. Chahab combineert twee kunsten, de ets en de kalligrafie. Zo ontstaan beelden met een prachtige magische lading. Vaak zien we fossielen of vogels omringd met vreemde onleesbare tekens. Hij beschildert de etsplaat nog eens met hard materiaal, zodat er een dubbel reliëf ontstaat. Zeer bijzonder werk.

Jeroen Buitenman (Amsterdam, 1973) is volledig autodidact beeldend kunstenaar en woont en werkt sinds 2007 in de Algarve, Portugal. Hij tovert op traditionele schilderswijze een surrealistische wereld naar voren. In zijn werk zoekt hij naar de uitbeelding van gevoel, van liefde en religie. Het Surrealisme geeft hem de kans een verhaal te vertellen zoals in bijbelse en mythologische schilderkunst . “Lang doorwerken aan schilderijen maakt het steeds spannender, laag over laag krijgt de verf iets brilliants en sensueels. Gemiddeld werk ik drie maanden aan een doek maar aan sommige schilderijen ook wel twee jaar”.

Fleur de Bruyn Kops over haar eigen werk: “Schilderen is passie en geluk, kunnen loslaten, op zoek gaan naar iets wat je wellicht nooit helemaal zal vangen, het is als een lintje dat zich steeds verder uitrolt, steeds op een andere manier.Ik probeer mijn landschappen, naakten en stillevens te vangen in een beeld zoals ik dat wil. Maar dan – al werkende – laat ik mijn plan los en komen de dingen zomaar te voorschijn, soms net wat anders. En uiteindelijk valt alles samen met mijn begin idee. Soms weet ik niet precies waarnaar ik op zoek ben, en wordt dat pas gaandeweg duidelijk. Iedere serie, ieder schilderij is een avontuur, is nieuw, hoe miniem dat soms ook lijkt.”

Herman Brood (1946-2001) was een Nederlandse zanger, kunstschilder, pianist, acteur en dichter. Eind jaren negentig trad hij samen met Bart Chabot en Jules Deelder op in het theater. Beroemd werd hij met zijn openlijke uitspraken in de pers over seks en drugsgebruik. Hij genoot van alle aandacht en werd de bekendste harddrugsgebruiker in Nederland; de ‘nationale knuffeljunk’. Ook werd hij steeds actiever als kunstschilder. Hij werkte op groot formaat en met felle kleuren, waarbij zijn werk stond in de traditie van de Cobra. De keuze voor primaire kleuren kwam grotendeels voort uit noodzaak, omdat hij kleurenblind was. Vaak bracht hij met zwarte verf letters aan op zijn werk. De handtekening ‘brood’ vormt veelal een opvallend onderdeel van het schilderij. Na Broods overlijden was in 2002 in het Cobra Museum in Amstelveen een eerste overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien. Eerder was het werk van Brood museaal nooit erkend. Er waren echter wel veel liefhebbers en zijn schilderwerk werd goed verkocht. In december 2005 werd in Wageningen een Herman Brood-museum geopend..

Saskia Bremer (Vlaardingen, 1954) schildert afwisselend in Nederland en Portugal. Zij is een colorist pur sang. Kleurvlakken vloeien harmonisch in elkaar over of worden begrensd door een grillige belijning. In haar werk ligt het accent op overwegend lichte en stralende kleuren. Haar materiaal is acryl, sneldrogende verf die volledig past bij haar spontane wijze van werken. Haar schilderijen worden geëxposeerd in voorname galeries in Portugal, Zwitserland en Nederland.

Ada Breedveld maakt schilderijen, grafiek, bronzen en etsen. Ze is inmiddels een begrip in Nederland en daarbuiten en vele particuliere verzamelingen pronken met haar werk. Steeds staat daarin de (in haar eigen woorden) “imposant aanwezige grote vrouw” centraal. Ada geeft de vrouw weer als levenskunstenares: optimistisch, kleurrijk. Oorspronkelijk liet de kunstenares zich inspireren door het surrealisme – een kunstrichting waarbij de fantasie vanuit ons diepste innerlijk (dromen bijvoorbeeld) het uitgangspunt is. Haar grote oeuvre is nu een stijlkeuze op zichzelf.

Martin Bradley (Engeland, 1931) is al van jongs af aan gefascineerd door de culturen van  het verre oosten. Hij ruilde op z’n veertiende school in voor een leven als ontdekkingsreiziger. Later deed hij alsnog een studie Oosterse letteren in Londen. De kunstenaar woonde in Hong Kong, Japan, en ook Italië, België, Nepal en India. Zijn werk is sterk beïnvloed door traditionele Boeddhistische iconografie, kalligrafie en schilderkunst. Bradley’s kunst is vol van symbolen die tot doel hebben de beschaving van het mens-zijn te duiden. In zijn werk wil hij vertellen over de geschiedenis van onze culturen. Vele musea hebben werk van zijn hand, waaronder het Museum of Modern Art in New York en The Peggy Guggenheim Fondation in Venetië.

Ronald Boonacker (1955) schildert in een geheel eigen stijl landschappen die worden omschreven als ‘kleurcoulissen’. Hij suggereert diepte in zijn beeld en we verwachten elk moment een gebeurtenis in de wereld die hij de kijker voorzet. Al reist hij graag door Europa en Zuid-Amerika, toch is Boonackers kunst diep geworteld in de oer-Hollandse traditie van het landschapschilderen. De werken zijn in acryl gemaakt, waar soms elementen in zilver en goud aan het beeld worden toegevoegd.