Bernard Remusat (Frankrijk, 1953) maakt werk dat doet denken aan prehistorische grotschilderingen. Zijn kunst wordt alom geroemd en in vele landen geëxposeerd. Op bijna wetenschappelijke wijze maakt Remusat zijn etsen, die het verhaal onzer voorouders overbrengen. Door water en wind geërodeerd, overgoten met de mystiek van duizenden jaren prehistorie. Door het bijzondere gebruik van kleur en pigmenten uit natuurlijke grondstoffen licht het kunstwerk op alsof het gesteente was. Aardetinten als oker, rood, blauw en zwart karakteriseren het onvergelijkbaar mooie werk van Remusat.

Anna Reinders maakt fantastische tekeningen en schilderijen waarin de mens centraal staat. Ieder die haar poëtisch gekleurde werk bekijkt, voelt zich betrokken bij de kwetsbaarheid van haar personages. Het zijn zoekende mensen, waarin we ons herkennen. Anna vertelt over haar werk: “Tekenen is voor mij een noodzaak: communicatie met mezelf en de wereld om mij heen. De beelden die zich ontvouwen gaan over de mens met zijn verlangens en angsten, verbondenheid en eenzaamheid, kwetsbaarheid en kracht, erotiek en liefde.”

Lotte Ranft is in Berlijn geboren en leeft en werkt in Salzburg. Ze is schilder en beeldhouwer. Ze volgde de klassieke beroemde Academie der Bildenden Kunsten te Wenen en genoot van het rijke culturele klimaat van die stad. Ze exposeerde later haar werk in Duitsland, maar ook in Turkije en de Verenigde Staten. Haar werk heeft een verrassend vrouwelijk karakter en bekoort omdat het liefdevol verwijst naar COBRA-achtige voorgangers.

Sofia Ramselaar (Ravestein 1966), over haar eigen werk: “Mijn werk valt op door de zeer kleurrijke, vrolijke uitstraling. Het heeft soms iets sprookjesachtigs.Voor wie goed kijkt is er echter meer te zien! Vormen zijn niet altijd eenduidig; een driehoek is soms eveneens een weg en een berg, voorgrond wordt achtergrond en andersom, en realistische elementen staan naast abstracte vormen. Ik speel met de wetten van het perspectief en maak veel gebruik van tegenstellingen: egale vlakken naast structuren, kleurcontrasten,grote naast kleine vormen, lijnen naast vlakken en herkenbare naast abstracte vormen. De uitdaging hierbij is om tussen de verschillende elementen en structuren een spanning en tegelijkertijd een evenwicht te creëren.”

Liesbeth Rahder (Volendam, 1955) maakt schilderijen die een trance-toestand verraden. Alles draait in feite om rust, concentratie en aandacht. De kunstenares zelf aan het woord: “Hoewel het haast onmogelijk is, probeer ik blanco, zonder verleden of toekomstbeeld, te beginnen. Mijn manier van werken heeft veel overeenkomsten met een gesprek. Binnen enkele minuten ontstaat er een communicatie met het doek. Ik reageer en krijg weer antwoord. Soms verloopt dit vloeiend en intensief, dan vordert het schilderij snel. Maar vaak gaat het ook stroef, het gevoel blijkt niet goed en dan blijft het lang zoeken en verbeteren, waardoor er geschiedenis in de onderlagen ontstaat.”

Robert Quint (Duitsland, 1973) werkt afwisselend in Wallonië en Berlijn. In 2010 stond hij op de long-list van de Preis der Nationalgalerie für junge Kunst. Ook werd hij geselecteerd voor de Price Art Contest in Brussel. Als hedendaags kunstenaar vindt hij het belangrijk een mengeling weer te geven van alle invloeden die uniek zijn of juist door alle tijden heen terugkeren. Die invloeden kunnen variëren van graffiti in de straat tot nieuwigheden die hij ontdekt op exposities in Berlijn. Quint: “Vandaag de dag is het steeds moeilijker door de brede waaier aan informatie die op ons afkomt, om jezelf te vernieuwen. Vanwege het bombardement van beelden en informatie op bijvoorbeeld het internet vind ik  het van belang om op een bepaald punt alles los te laten en te begrijpen dat je jezelf moet vinden. “Dan sluit ik mezelf een tijdje op in mijn atelier en laat ik alles eruit komen.”

Dominique Prins Ciccoli (Frankrijk, 1963) is autodidact. Ze experimenteerde met pentekeningen en olieverf, maar klei en speksteen werden haar grote passie en bekend is met haar in brons gegoten beelden en prachtige gladde afwerking.  De kunstenares zelf aan het woord: “Het hoofdthema voor mijn inspiratie is “de vrouw”. Zij is de onuitputtelijke bron van vele symbolen. Ik werk met deze symboliek, zonder model of foto, en maak daarbij gebruik van zuivere eenvoud en overdrijving; ogenschijnlijke tegenstellingen. Ik zoek de grenzen van het esthetische op zonder afbreuk te doen aan harmonie en elegantie en dat maakt het beeld des te krachtiger.”

Michiel van Pinxteren werkt in steen, brons en hout. Zijn houten beelden tonen een meer ‘moderne’ opvatting over beeldhouwen, zijn stenen en brons een wat ‘klassieke’.  Ze zijn altijd van een toegankelijke eenvoud en harmonie. Ze verbeelden een poetische werkelijkeheid, met een hoge gevoelswaarde.

Ben van Pinxteren (1933-2006) volgde een opleiding als docent Handvaardigheid. Zijn carrière als kunstenaar combineerde Van Pinxteren met een docentschap aan verschillende kunstopleidingen. Als materiaal gaf Van Pinxteren de voorkeur aan hout en steen. Zijn inspiratie haalde hij vooral uit het dierenrijk. Uit zijn werk spreekt liefde en groot respect voor het materiaal waar hij mee werkte. De kunstenaar:  “Mijn vertrouwen in de kosmosregels, bevestigd door veel muziek, bewezen als ik me roer, tastbaar als gras waarvan de veelheid slechts de wind toebehoort, duurt voort”.

Susie Perring volgde in Engeland een drukkersopleiding en werd grafisch ontwerper en ook interieurontwerper. Ze ontwikkelde zich binnen verschillende kunstenaarscollectieven tot full time beeldend kunstenaar. In waterige kleuren smelt ze natuurlijke vormen en landschappen, soms zelfs dieren, tot composities samen. Verschillende lagen en onderlagen geven diepte aan haar werk. Susie Perring exposeert van Ierland en Engeland tot in Frankrijk en Duitsland, maar ook tot in de Verenigde Staten.