Francis Méan (België, 1952) maakt sculpturen, etsen en schilderijen. Zijn  kunst is enorm krachtig en vol energie. De beweeglijkheid van zijn kleuren strelen het oog.  Hij wijst de kijker op de oer-ervaringen van de mens: “De natuur spreekt, maar de mens is te druk bezig om het te horen. De natuur blijft mijn belangrijkste inspiratiebron, met aandacht voor het oneindig grote en het oneindig kleine. De kleuren van de zee, de vorm van een berg alsook de vluchtige omvang van de regenzwangere wolken inspireren mij. Schilderen is afstand nemen. Een intens moment van oprechte schepping beleven…”

Ann McDowell werkt in de Verenigde Staten. Ze studeerde fotografie en haar vroege werk bestond uit het inkleuren en met verf bewerken van foto’s. Dit leidde al snel tot de keus om direct te gaan schilderen. Ze deed daarom opnieuw een studie schilderen. Haar werk is veel bekroond en is  toegankelijk, eerlijk en recht uit het hart. Veel kunstliefhebbers roemen haar om haar enorme vakmanschap.

Kurt Mair (Duitsland 1954) paart een meesterlijke beheersing van grafische technieken aan een subtiel gebruik van kleur. In alle werelddelen tonen musea zijn werk. Van het Grand Palais in Parijs, de Galerias Nacional in Costa Rica tot in Bandung, Indonesië. Fascinerend in zijn werk is de combinatie van fijnzinnige ironie en erotiek waarmee Kurt Mair zijn personages schaamteloos en ondubbelzinnig, hoewel zinnelijk en teder, neerzet. Het oeuvre van Kurt Mair is een ode aan de erotiek en het hekelt graag de hypocrisie van clerus en samenleving.

Huub van der Loo veranderde een roestige stalen constructie aan de oever van de East River in New York in een roze kunstwerk. Fluorescerend roze in een havengebied, maakte het staal speels en aaibaar. Het lijnenspel is herkenbaar voor zijn werk.

Bert van der Linden heeft zijn opleiding gevolgd aan de Academie voor Schone Kunsten in Arendonk. Naast zijn abstracte acryl/olieverf schilderijen, heeft hij zich ook gespecialiseerd in toegepaste kunst. Architectuur is een passie van hem die tot uiting komt in zijn objecten en schilderijen. Strakke vormgeving en herhaling van patronen en lijnenspel zie je dan ook in zijn werk terug.
Hij werkt laag op laag, waardoor diepte in het werk en reliëf zichtbaar en soms ook voelbaar zijn.

Hans Lie (Suriname 1941). Nam deel aan vele exposities in binnen- en buitenland.  Werkt voornamelijk in abstract-expressionistische stijl. Zijn werk kenmerkt zich door subtiele “geschilderde grafiek” waarin we dier –en mensfiguren menen te herkennen, maar waarin ook de gekozen kleuren en de grillige techniek  de aandacht trekken. Lie won in 1979 de Grand Prix International d’Art Contemporain. Hij woonde en werkte vanaf 1958 in Nederland, in Suriname van 1965 tot 1972 daarna in Tilburg. Zijn werk bevindt zich in vele collecties, particulier en overheid.

Loek de Leeuw heeft als art director van designbureau’s in de loop der jaren veel grafisch design gemaakt voor de kunstensector, waaronder het Rijksmuseum en Van Gogh Museum. Zijn vrije werk valt onder de stijl ‘lyrisch abstract’. Kenmerkend voor deze stijl is de materie, de gelaagdheid, het gebruik van ready mades en van materialen als cement, plamuur, marmerstof, kalk, zand, zaagsel en lijm. Grafische symbolen als letters, cijfers en tekeningen spelen een grote rol. Zijn werk wordt breed geëxposeerd en is aangekocht door particulieren, verzamelaars, galerieën en bedrijven.

Anton Kuppens (Liège, 1962) is een autodidact kunstenaar. Zijn bijzonder gestileerde werk is geïnspireerd op beweging, emotie en ruimte. Ook is hij gefascineerd door het heelal en de onmacht over het onwetende. Het gevoel dat je krijgt als je je afvraagt waarom wij hier op deze aarde leven, dat gevoel probeert Kuppens met lijnen en kleuren weer te geven. Zijn werk heeft vele uren op de ezel gestaan waardoor er soms hele andere vormen over reeds vergevorderde schilderijen worden aangebracht. Dit geeft het werk veel diepte.

Helma Kotoun is precies zoals ze schildert: kleurrijk en expressief; gepassioneerd en extrovert. Haar schilderijen zijn een lofzang op de creativiteit van de natuur. Ze schildert koeien, paarden, mensen en paraplu’s. Niet dat het iets met elkaar te maken heeft, maar het zijn de inspiratiebronnen van waaruit haar gevoel voor compositie goed gedijt. Zonder ontwerp, zo recht vanuit haar binnenste direct op het doek; steeds opnieuw weer een kleurexplosie die het hart raakt. Het gaat niet over psychologische diepgang. Wel dat ze weten dat ieder werkstuk met het grootste plezier is geschilderd.

Theo Koster maakt schilderijen en zeefdrukken van landschappelijke aard. Zijn  heldere kleurgebruik wordt alom geroemd. De vlakverdeling in zijn werk, met hoge luchten en lage horizons, werkt als een magneet op de kijker. Met allerlei grafische details ontstaat een verhalend beeld, speels en uitnodigend. Zijn werk maakt ons prettig nieuwsgierig naar de verhalen van de kunstenaar. Koster’s werk geeft de kijker iedere keer weer optimisme en hoop.