Jeannette van Trier maakt bijzonder gevoelig beeldhouwwerk en schilderijen. Ze leeft zich daarbij in in de personen die ze uitbeeldt. Omdat ze de gezichten niet geheel invult lijkt het gesprek tussen de personen nog aan de gang. Het lijkt of de toeschouwer even eraan deelneemt. Met krijt, inkt en (japans) papier  suggereert Van Trier de nabijheid van deze (mede-)mensen. In haar persoonlijk ontdekte technieken gaat ze uit van foto’s, voegt ze toe wat ze essentieel vindt en haalt ze weg wat onnodig is.