Mikio Watanabé  werkt in de prachtig zachte techniek van de Mezzotint, een eeuwen oude etstechniek die een enorme technische vaardigheid vergt. Door de uitzonderlijke precisie van zijn werk denk je als kijker dat zijn kunstwerken foto’s zijn. Maar in werkelijkheid vervaardigt  Watanabe zijn etsplaten volledig met de hand. Met zijn prachtige fragiele studies heeft Mikio Watanabe inmiddels wereldwijde faam opgebouwd. Het werk van Watanabe is opgenomen in de meest vooraanstaande particuliere collecties

Hans Wap (1943) is een zeer veelzijdig beeldend kunstenaar die perfect verschillende technieken hanteert. Hij maakt prachtige schilderijen, kleurrijke houtsneden of juist zwart-witte linoleumsneden en pastels. En hij ontwerpt, en hij maakt al jaren decors voor onder meer het Scapino-ballet. Op zijn werk zien we vaak mensen of objecten in landschappen. Ook vogels zijn een terugkerend thema, Wap schildert ze heel veel. “Ik weet niet waarom. Maar er is iets raars met vogels. Ze zijn een symbool voor vrijheid, en tegelijkertijd brengt een groot deel het leven door in een kooitje. Dat is een fascinerend fenomeen. Ik zou wel eens willen werken in een gevangenis, vogels op muren schilderen. Ook daar zitten mensen in kooitjes, en lopen mensen vrij rond.”

Carla Wahl (Hannover, 1930) is in feite autodidact. Ze deed geen officiële academiestudie, maar volgde na het Gymnasium op eigen initiatief meerdere teken –en schildercursussen in na-oorlogs Duitsland. Haar werk werd door kenners opgemerkt en uiteindelijk exposeerde ze op kunstbiënnales in Basel, New York, Tokyo en Frankfurt.

Reinoud van Vught (Goirle 1960) maakt de activiteit van het schilderen zelf tot zijn belangrijkste thema. Kenmerkend voor zijn schilderkunst is de grote visuele en technische verscheidenheid. Zonder vooropgezet plan laat Van Vught zich leiden door het materiaal en geeft hij ruimte aan het deels onvoorspelbare gedrag van de meer of minder verdunde verf, het al dan niet geprepareerd doek of het van te voren met water doordrenkte of met plantenresten bewerkte papier. Soms roepen de geschilderde vormen het beeld op van een vroeg stadium van leven, van organen of een kloppend hart. Andere werken doen met hun vegetatieve vormen denken aan verval en ontbinding.

Geert Vrijdag (1943-1999) maakt werken in olieverf of krijt, op doek of papier. Zijn fantastische kunst doet denken aan de COBRA-beweging, maar heeft een heel eigen stijl gekregen. Zijn boeiende kleuren en composities zijn een lust voor het oog. Ze ontstaan zonder vooropgezet idee, zonder figuratieve bedoeling, en toch denken we er steeds weer iets nieuws, iets herkenbaars in  te ontdekken. Kijken naar zijn werk beschreef hij zelf dan ook als “een ontmoeting met iets onbekends dat gekend wil worden”

Maria de Vries (Mierlo, 1955) woont en werkt in Brabant. Ze schildert haar werken met gemengde technieken, vaak in acryl op doek. De schilderijen van Maria de Vries worden volgens eigen zeggen geboren, dus niet gemaakt. Haar schilderijen worden tot ver over de landsgrenzen gewaardeerd. In haar werk zien we thema’s als feestelijke uitbundigheid, vertedering over de lichaamstaal van kinderen maar ook de verstilde rust van landschappen.

Alexander Vogels (Heerlen, 1952) exposeerde al op talloze exposities en beurspresentaties zijn werk. Van Mallorca tot Stockholm, van Wenen en Frankfurt tot Salamanca en Parijs. Zijn werk is opgenomen in belangrijke kunstcollecties. Opgroeiend in Australië leerde hij het leven van Aboriginals kennen. Als volwassene breidde hij zijn kennis van primitieve culturen uit in Noord Afrika en bij de Indianen in Noord Amerika. Alexander Vogels is een lyrisch-abstracte schilder.  Voor hem is figuratie slechts een ondersteuning van de kleurencompositie. Hij volgde zijn opleiding in Maastricht.

Ad Versteynen (Anhem, 146) maakt heel herkenbare schilderijen en zeefdrukken, maar ook beelden en objecten. Het is onmogelijk om niet verliefd te worden op de uitnodigende kleuren en vormen. Het optimisme en het spontane van de tekeningen van zijn eigen kinderen vormden voor hem een overtuigende inspiratie. Versteynen won de Internationale Staatsprijs voor Maritieme kunst te Antwerpen en het Laureaat van de Academie van Antwerpen. Hij maakte werk in opdracht voor organisaties als S.O.S. Kinderdorpen, Unicef, Cliniclowns, Lilianefonds en Kankerfonds. Ook is zijn werk opgenomen in kunstverzamelingen zoals die van de Tweede Kamer en het Ministerie van Onderwijs.

Anna Verrijt (1951) maakt abstracte schilderijen met daarin subtiele humor, poëtisch en speels. Docenten van haar kunstopleiding waren laaiend enthousiast en stimuleerden haar als student al om meteen te gaan exposeren. Anna stelt hoge eisen aan haar werk, blijft niet hangen in een formule of maniertje en ontwikkelt zich voortdurend. Verrijt gebruikt verschillende technieken en materialen. Haar werk wordt regelmatig geëxposeerd in diverse galeries en bevindt zich in collecties van bedrijven en particulieren.

Ine Vermee (Tilburg 1954) exposeerde onder meer in 2005 in museum de Pont in Tilburg. Ze wordt geprezen om haar abstract geometrische kunst, minimalisme en systematisch kleuronderzoek. Ze staat in de traditie van kunstenaars zoals Jan Schoonhoven. Voortdurend gaat het bij Vermee om de vraag hoe de kleuren en kleurnuances zich tot elkaar verhouden en hoe met verschillende materialen en technieken uiteenlopende resultaten bereikt kunnen worden. Voor een serie ‘witten’ bijvoorbeeld, uitgevoerd in email, heeft ze een staalkaart van de bekende Amerikaanse architect Richard Meier als uitgangspunt genomen. En zoals er op IJsland meerdere woorden voor sneeuw schijnen te zijn, zo maakt deze reeks duidelijk dat er niet één soort wit is. Ine Vermee streeft naar helderheid, eenvoud en perfectie.