Joop Verhagen is een kunstenaar die schildert op doek en op papier. De werken zijn kleurrijk en krachtig. Verhagen werkt in lak net zo makkelijk als in olieverf of met gouache. Glanzende kleurencombinaties en opvallende formaten zijn zijn handelsmerk. Plezier, hoop en optimisme lijken zijn drijfveren.
Ties van de Ven (1982) maakt abstracte (schilder)kunst. Zijn werk kun je typeren als onderzoek in verf naar on- en regelmatigheden in verstoorde videosignalen. “Decode to be illuminated”, heet het in zijn eigen woorden. Hij vertegenwoordigt een geheel nieuwe generatie kunstenaars die gretig deelnemen aan kunstmanifestaties en daarbij met videoperformances, of aanverwante kunst zoals in zijn schilderijen, de beeldtaal van onze moderne maatschappij onderzoeken.
Margriet van der Ven (1957) maakt fascinerende etsen, schilderijen in gemengde techniek en papieren vaandels. Ze is nieuwsgierig naar materiaal: het gedrag van drukwerk of natte verf tegenover stoffig krijt bijvoorbeeld. Ze krast tekens op een gekleurde ondergrond of verandert kleur door er zacht transparant papier overheen te plakken. De een ziet er een jurk in, de ander een mollige poes die droomt onder een blauw wolkje. De etsen en werken in gemengde techniek pinnen de kijker nooit vast op één interpretatie. Margriet Van der Ven is iemand met oog voor de schoonheid van eenvoudige materialen, vooral die schoonheid die wordt veroorzaakt door slijtage en verwering.
Tina Vanderwerf laat in haar werk de verbeelding over aan de kijker. Duizend verhalen zijn mogelijk bij het zien van haar werk, de waarheid zul je nooit vinden. Een subtiele, maar uitdagend ervaring ligt er voor de kijker. Zij exposeert regelmatig in het Verenigd Koninkrijk en Schotland en daar won zij het afgelopen jaar de prestigieuze Society of Scottisch Artists Award.
Rob van Trier (Tilburg, 1957) schildert, omdat hij schilderen moet. Hij beheerst de kunst om waar te nemen wat voor anderen verborgen blijft. Zijn schilderkunst is opgebouwd met verf-in-verf, kleur-in-kleur, en zwierige lijnen, waaraan de kijker al gauw verslaafd raakt. Van Trier schildert buiten en gaat ’s zomers graag naast de schildersezel plat op de aardbodem liggen om tijdens het schilderproces één te zijn met de natuur. Zijn werk straalt onvergelijkbare levenslust en schildersplezier uit. Een lust –en must- voor de kunstliefhebber.
Jeannette van Trier maakt bijzonder gevoelig beeldhouwwerk en schilderijen. Ze leeft zich daarbij in in de personen die ze uitbeeldt. Omdat ze de gezichten niet geheel invult lijkt het gesprek tussen de personen nog aan de gang. Het lijkt of de toeschouwer even eraan deelneemt. Met krijt, inkt en (japans) papier suggereert Van Trier de nabijheid van deze (mede-)mensen. In haar persoonlijk ontdekte technieken gaat ze uit van foto’s, voegt ze toe wat ze essentieel vindt en haalt ze weg wat onnodig is.
Daan van Tricht kwam in 2011 al als student aan de kunstacademie in de belangstelling vanwege het door hem geïntroduceerde begrip “Tragisch Realisme. Het ging hier om een aanklacht tegen het ingedutte culturele klimaat van de Achterhoek en tegen de doofheid van bestuurders tegen nieuwe ideeën van jonge inwoners van de streek. Van Tricht en zijn kunstvrienden pleiten voor hernieuwd elan, lef en onderzoek in hun woonstreek, en dus in hun kunst. Het leidde tot deze spannende, voorlopig nieuwe kunststroming waarvan de ontwikkeling nog af te wachten valt. Revolutionaire kunst, dus.
Ed Toorenburg. Schildert abstracte monumentale schilderijen waarin verlatenheid, nietigheid, verval tegenover kracht en tijdloosheid komt te staan.
Kameyama Tomehide (Japan, 1962) maakt werk met een hoge mate van concentratie en vakmanschap. De kunstenaar zelf aan het woord: ”Mijn werk is een abstracte voorstelling van de natuur die me in staat stelt een figuratieve voorstelling van de tijd te maken. Ik voel de tijdschaal van het universum in plaats van die van de mens. Mijn grafiek, mijn afdrukken, zijn om terecht te komen aan de rand van het eindige en het oneindige: het eindige, omdat de etsplaat geëtst naar zijn laatste zuurbad gaat, het oneindige omdat de plaat tegelijk een oneindig potentieel draagt. Alleen de techniek van het etsen geeft mij de vrijheid in de tijd en het plezier van het communiceren via de ogen.”
Eric Toebosch (Venlo, 1949) studeerde aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven en aan de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede. Zijn stijl en oeuvre laten taferelen zien uit zelfgeschreven sprookjes, mythen en sagen. Zowel De dood als juist humor kan een thema in zijn werk. Veelvuldig terugkerende elementen in zijn bezielde schilderijen zijn onder andere engelen, kruisen, zandlopers en schilden. Door het gebruik van deze symbolen wordt Toebosch vaker geplaatst in de traditie van de spirituele kunst. Ook vertoont zijn werk raakvlakken met de Byzantijnse kunst, vooral door het gebruik van goudverf.
